Zebraliśmy się tu dziś,
By nie opłakiwać,
Przegranych razem bitw,
By nie rozważać,
Nad innych życia dni.
Teraz jesteśmy tylko My,
Straceńcy sowich dni.
Na barkach dźwigamy,
Ciężar zmarnowanych chwil,
A na historie Naszych dusz,
Składa się ból,
Z nieba wygnali Nas już.
Teraz jesteśmy tylko My,
Wędrowcy przeszłych dni.
Jednak nie bez celu jesteśmy tu dziś,
Nie mamy dokąd iść,
Piekielny ogień był Nam jak brat,
Popiół i zgliszcza za Nami są,
Z piekła wygnał na jakiś chwat.
Teraz jesteśmy tylko My,
Wygnańcy ludzkich dni.
Obrońcami ludzie Nas zwą,
Przy Nas ich myśli są,
Mimo dzielących Nas różnic,
A serc Naszych,
Nie przerazi już nic.
TERAZ JESTEŚMY TYLKO MY,
...
Czym byłby mego życia sens,
Gdybym nie spotkał cię,
I choć wiem że,
Szanse nikłe mam,,
By jeszcze raz,
W oczach Twych,
Dostrzegł,
Radości krzyk.
A gdy przyjdzie sen,
Księżycowy dzień,
Przyniesia marzenia,
Których pragne spełnienia,
Dla Ciebie i mnie....
Noc już jest, więc uciekam byle gdzie,
Gdzieś daleko, tam gdzie niebo czyste jest,
Błogi spokój, nagle tak zjawił się,
Właśnie wtedy, gdy w oczach twych,
Zobaczyłem łzy.
Podszedłem, by bliżej przyjrzeć się Ci,
A łzy Twe, w ramie wsiąkły mi,
Wtedy zobaczyłem, iż w oczach masz,
Księżyc i gwiazd cudny blask,
Czysty świat, znalazł nas.
W betonowej dzungli,
Nie chce żyć,
Bo lepiej,
Na sercu jest,
Gdy w dźwięku,
Leśnej ciszy,
Zapominam przeraźliwy,
Miasta zgiełk.
